آیا عرف بر شرع رجحان دارد؟

آیا عرف بر شرع رجحان دارد؟ -------------------------------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------------------------------- اعتبار عرف در نزد امامیه منوط به شرایطی است. در این دیدگاه، عرف باید مخالف با نص(قرآن و سنت) نباشد؛ مثلاً حکم عرف به حلیت ربا و مشروبات الکلی، مباین با نص شریعت است. به عبارت دیگر، باید منعی از شارع درباره عرف وجود نداشته باشد.(1) لذا درباره مواردی که عرف با دلیل شرعی مخالف می باشد، دو دیدگاه عمده در خصوص حل تعارض و اختلاف بین عرف و شرع وجود داردلذا در مورد وجه حجيت عرف يا ملاك اعتبار آن، همه فقيهان معتقدند که عرف به خودي خود حجت و معتبر نيست؛ بلكه اعتبار آن ناشي از امر ديگري است، اما در اينكه آن امر ديگر چيست، دو ديدگاه متفاوت وجود دارد: اول: برخي برآنند كه بازگشت عرف به سنت است و در اين صورت آنچه اصالت دارد، نظر شارع است. بنابراين عرف زماني «حجت» خواهد بود كه به امضاي شارع برسد؛ ليكن براي «عرف عام» كه در ديدگاه و منظر شارع بوده است، سكوت و مخالفت نكردن شارع كافي است. بنابراين عرف يا بناي عقلا در صورتي معتبر و قابل استناد است كه مورد مخالفت مستقيم يا غيرمستقيم شارع، قرار نگرفته باشد. در اين زمينه قيود و شرايطي نيز ذكر شده و در پاره‏اي از ويژگي‏ها نيز اختلاف نظرهايي است كه بررسي تفصيلي آنها از حوصله اين مختصر خارج است. دوم. گروهي بازگشت عرف يا سيره و بناي عقلا را به عقل مي‏دانند؛ به عبارت ديگر انسان داراي دو بعد اساسي است: 1